Mijn oprechte excuses voor de stilte die er toch wel gevallen is op mijn blog. Maar eerlijk, ik had
echt even last van een soort writers-block want gekookt werd er uiteraard, enkele foto's ook gemaakt hiervan, maar het dan omgieten tot een leesbaar verhaal met een receptje, dat was me teveel.
Het zou maar een saaie bedoeling zijn geworden als ik het toch had gedaan en ik ben nu net weer zo iemand die het ofwel voor 500% goed MOET doen of gewoonweg helemaal niet. Altijd zo geweest, niet altijd evident of productief of aanmoedigend, maar hey, that's me :-)
Ondertussen lagen de gebruikte recepten op mijn ovenrooster, verstopt achter het donkere raampje van de oven, slechts af en toe roepend om mijn aandacht als ik dan toch iets in de oven moest verwarmen. Maar ik stopte ze steeds terug, geen zin om te schrijven, maar wel steeds oplettend dat de oven niet meer te warm was als ik ze er weer inschoof, want ik wist wel dat ik op een dag toch weer de drang tot schrijven zou voelen.
En jawel, die dag is vandaag!!! Joepie!!! Maar wat nu weer iets minder leuk is, is dat ik vandaag nou net echt geen tijd heb :-( Het is nu 16u45, net terug van een laatste tekstrepetitie om vanavond te kunnen schitteren bij de laatste toneelvoorstelling van onze Speelgroep Van Eyck. Dadelijk even wat chili eten (ja, die eigengemaakte van een tijdje geleden, hoop dat hij op tijd ontdooit is!) en om 18u30 moet ik alweer gedoucht en gepakt in het cultureel centrum zijn, kwestie van tijd genoeg te hebben voor de maquillage hé! Je merkt het al, er zal helaas niet veel geschreven worden, want de tijd is op voor vandaag. Maar door dit toch nog even snel te posten, kan ik mezelf er weer toe dwingen om het de komende dagen dan ook af te maken en jullie te vertellen wat mijn zus en ik in elkaar hebben geflanst voor de verjaardag van mama op 7 december. Nog even geduld dus, het komt eraan. Het was lekker, het was gezellig en ik heb vooral genoten van het koken met mijn zus. Het lief heeft zorgzaam geholpen door steeds alles af te wassen wat wij gebruikten en de hond heeft haar steentje bij gedragen door alle geknoeide hapjes direct op te eten en tussendoor de wacht te houden (op vallende hapjes uiteraard) en hierdoor ook onze voeten te verwarmen. Het was een gezellige en productieve dag en die avond hebben we met het grote-nieuw-samengesteld-uiterst-gezellig-gezin gesmuld en gevierd en gelachen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten