Mmmm, tomatencrèmesoep met groene pesto en speciale ballen

Nog eentje om te delen, want hij was super lekker!!! Deze soep maakten mijn lieve zus Amelie en ik voor onze "verlate Kerst" met het grote gezin. Een echte aanrader!!!





Heb je nodig:

• 6el olijfolie
• 1ui, gesnipperd
• 1 teen knoflook, fijngesneden
• 1 blik tomatenblokjes (400g)
• 1el pijnboompitten
• 1 el geraspte Parmezaanse kaas
• 15g basilicum (enkel de blaadjes)
• 125ml slagroom
• 250 cherrytomaten
• 4tl crème fraîche
• 200ml water
• peper en zout uit de molen

Ik moet er wel even bij vermelden dat wij de hoeveelheden behoorlijke hebben aangepast, daat het
gezin wat groter is als we allemaal samen zijn. En ik meen me te herinneren dat ik er nog wat tomatenblokjes aan heb toegevoegd, maar ik weet het niet meer precies :-) Amelie, als jij je het nog kan herinneren, just let me know!!!
En dan doe je dit:

• Verhit 2 el olie in een pan en fruit de ui en de helft van knoflook ongeveer 3 minuutjes. Voeg de tomatenblokjes en 200ml water toe. Laat 20min op een laag vuur koken.
• Pureer ondertussen de rest van de knoflook, de pijnboompitten en de kaas in de keukenmachine tot een pesto. Voeg de rest van de olie en basilicum toe en pureer kort.
• Voeg de slagroom toe aan de soep en pureer kort met de staafmixer. Voeg dan de cherrytomaten toe en verhit 5min tegen de kook aan. Voila, je speciale ballen zijn al klaar :-)
• Breng op smaak met peper en zout. 
• Verdeel de soep over 4 kommen/borden en schep de pesto erop. Een theelepeltje crème fraîche erin, een snufje peper uit de molen hierover en klaar!!!

Ja, ik geeft het toe, ik ben een enorme tomatensoep-fan! Heerlijk! Dus ik probeer geregeld andere manieren om de tomaten-spanning er een beetje in te houden. Waarschijnlijk zullen er dus nog wel wat receptjes volgen :-)

Tot de volgende!
X

Vidée/koninginnehapje/vol-au-vent/kippenpasteitje

De diepvries geraakte stilaan weer leeg, dus tijd om weer een grote ketel lekkers te maken om die diepvries aan te vullen! Chili, spaghettisaus, burrito-vulling en aardappelpuree zitten er nog wel in kleine porties in, dus tijd voor iets nieuws... Op kerstavond had mijn papa zelf kippenragout gemaakt en die was zoooooo lekker. Dat wil ik ook wel eens proberen. Nu moet ik wel eerlijk toegeven dat ik het echt niet in me heb om zelf mijn bouillon te gaan trekken en een hele kip te kopen om die daarna helemaal leeg te plukken... Teveel werk, teveel gedoe. Dus kipfilet en bouillonblokjes troef hier! En dan lag er 1 ding me serieus op de maag: het maken van een roux. Nou echt, dat mislukt me keer op keer op keer op keer! Niet te geloven... Vuur lager, vuur hoger, andere boter, andere bloem, meer boter, minder bloem, houten lepel, gewone lepel, tarwebloem, patisseriebloem, goede boter, braadboter, klein pannetje, grote pot... Altijd mislukt de roux en proef ik bloem of wordt ie te donker of bindt ie niet... Grrrrr!!!

Dus eerst een uur google'en, you tuben en sos pieten/jeroen meusen om nogmaals de trucjes te leren.
Dan naar de supermarkt om alles bij elkaar te sprokkelen en het roux maken even te laten bezinken. Ik weet dat er nog een groot pak maizena in het kruidenkastje staat, dus desnoods doe ik het zonder roux en met véél maizena :-)

Ik verzamelde het volgende:

• 500g gehakt
• 2 eieren
• paneermeel
• 1kg kipfilet (volgens mij had ik 1200g maar ik weet het niet meer zeker)
• 600g champignons (ik nam witte en bruine)
• boter
• bloem
• melk
• 2 teentjes knoflook (geperst)
• ongeveer 1,5l kippenbouillon
• 3dl room
• citroensap
• peper en zout uit de molen
• verse peterselie

En aan de slag:

• In een grote kom mengde ik het gehakt met de eieren, het paneermeel en flink peper en zout. Goed kneden en rollen maar!!! Balletjes moeten het worden, en veel!!!
• De  balletjes heb ik laten garen in de kippenbouillon. Als ze komen boven drijven zijn ze ongeveer goed (ze koken straks nog mee hoor) en vis ze er maar uit met een schuimspaan.
• Dan de kipfilet. Ik heb er ongeveer gelijke repen van gesneden en ook deze gaar gekookt in de bouillon. Ook eruit vissen met een schuimspaan en even laten afkoelen totdat je ze met je vingers kunt bewerken.
• Ondertussen bakte ik de champignons met de look en peper en zout gaar in een pan met een klont boter.
• Dan is het tijd om te knoeien en de Nigela Lawson uit te hangen! De kipfilet mag ik stukken gescheurd worden, geen netje stukken, gewoon scheuren die handel. Het hoeft niet al te klein, tijdens het koken dadelijk vallen ze toch uit elkaar!
• Het moment van de waarheid: een roux maken. Maar na mijn internet-lessen lukte het me weliswaar van de eerste keer. Maar er moest wel iets mis gaan: ik had het op veilig gespeeld en dadelijk zal blijken dat ik een beetje weinig roux gemaakt heb voor zo'n grote ketel vidée... Maak dus genoeg, pas het een beetje aan aan de hoeveelheid die je maakt! Maar je smelt dus boter in een pan, tot hij stopt met brobbelen en het schuim weg trekt. Dan doe je er een gelijke hoeveelheid bloem bij en roer je goed. Je blijft dit goedje "bakken" tot er een soort gebakjes/biscuitjes-lucht ontstaat en hij net begint te kleuren. Dan heb je 'm lang genoeg bewerkt om geen meel-smaak meer te hebben. Toen heb ik er eerst wat melk bij gedaan, gewoon de eerste keer en daarna verder gedaan met wat kippenbouillon en de room.
• Hier is het een beetje wikken en wegen en zien wat je zelf graag wilt... veel saus, dikke saus,... 
• De balletjes erbij, de kip erbij, de champignons erbij en leng maar aan met de bouillon naar eigen smaak. Ik hou wel van wat saus, dus bij mij is de volledige 1,5l erbij gegaan!!!
• Maar zoals ik al eerder schreef: ik had wat weinig roux om al die vloeistof netjes te binden. En dus is de maizena toch nog van pas gekomen! Nu moet ik er wel bij zeggen dat hij zelfs met maizena nog wat loperig bleef. Tot ik de dag erna pas echt van de vidée ging eten en hij dus weer opgewarmd werd: toen was hij eigenlijk perfect!
• Kruid nog even af met peper en zout, de verse peterselie erbij en een scheutje citroensap om de boel wat op te frissen... Mmmmmm!!!

Uiteraard eten wij hier z'n enorme ketel niet in ene keer leeg en werden de bakjes weer gevuld en in

de diepvries geschoven. Handig op dagen dat het snel moet gaan: vidée opwarmen, frietje van de frituur en bij heel veel zin nog een fris slaatje erbij. Honger!!!!!!!!!!!!!

Mijn vogelrestaurant

Echt winteren doet het niet, maar toch wil ik de vogeltjes in mijn tuin een warm hartje onder hun
riempje steken... En dat doen we dan door een heus vogelrestaurant te openen in de achtertuin.
Een ideetje van het programma Rok & Rol op Vitaya en een stukje eigen inbreng en creativiteit, resulteerde in een gezellig terras, welkom aan de pietjes!

Eerst een trip naar de kringloopwinkel om wat bloemetjes-servies te verzamelen. Voor nog geen 2 euro was ik in het bezit van 6 kopjes en 2 schoteltjes, cool! De andere benodigdheden vielen ietsje duurder uit, maar ach, die beestjes mogen ook eens in de watten worden gelegd, niet?
In de Action kocht ik 2 bezemstelen, vogelzaad en een bolletje touw. In de Gamma vergrootte ik de

buit met 2-componenten-epoxy-lijm (of hoe moet je die rommel noemen?) en een spuitbus knalroze verf. In mijn eigen hobby-kast vond ik nog wat restjes stof, zelfs met vogeltjes erop en ander handig materiaal om mee aan de slag te gaan.
Eerst het eten: neem frietvet, smelt het in een pan en roer er dan flink wat vogelzaad door. Een plakkerig klusje, maar het loont!!! Doe het goedje dan in je kopjes (maar hou er eentje vrij) en steek er een takje in. Handig is
als het takje uitloopt in 2 stukjes, dan blijft het beter zitten als de vogeltjes erop gaan zitten om te eten. Ik weet niet goed hoe ik dit moet omschrijven, hoop dat jullie het snappen (denk aan een katapult). Plak nu wat reepjes plakband over het kopje, zodat het stokje recht blijft staan als het vet gaat stollen.
Zo, dat was stap 1. Om het wachten wat aangenamer te maken, maakte ik ondertussen 2 vlaggetjes om het restaurantje een beetje aan te kleden. Simpel, met wat restjes stof, gewoon 2 driehoeken tegen elkaar, met aan de bovenkant 2 lintjes ertussen om het te kunnen ophangen. Geen moeilijke patronen, geen ingewikkeld gedoe, just basic :-)
Dan weer een knoei-werkje: 2 kopjes op de 2 schoteltjes lijmen. Die lijm is echt super-spul, maar ook voor je vingers, dus let op!!! Ik heb er behoorlijk mee geworsteld om het van mijn vingers af te krijgen!!! Sticky!!!
Dat kan dan ook een nachtje staan om te drogen...

De volgende dag ging de opbouw lustig verder: in mijn grote bloempot (zeg maar mega-bloempot) prijken nu toch geen bloemen, dus de 2 bezemstelen erin. Een vuilniszak rond de pot en op het terras en spuiten maar met die roze verf. Lekker kleurtje, knalroze, nice!!! Ik ben niet zo precies, dus was er zo mee klaar, een dun laagje volstaat wel. Wil je het echt tot in de puntjes afmaken, dan kan je er (als het droog is) nog een laagje lak/vernis op doen, maar dit gaat me net een beetje te ver. Dan mijn touwtje spannen. Bij gebrek aan haakjes en oogjes, gebruikte ik gewoon de regenpijp aan de ene kant en de schutting van de buren aan de andere kant. Vergeet niet om je vlaggetjes er al door te halen, als het touw vast zit, lukt dit niet meer. Hier en daar een stukje brood aan een draadje, wat vetbolletjes onder een afdakje en je gevulde kopjes met een lintje kunnen er ook aan. Zo gezellig, zo leuk!!!
Dan de laatste fase: de vastgelijmde kop en schotel mogen nu vast gelijmd worden op de bezemstelen. Eén dintertje en één drankje (beetje water met een snufje zout zodat het niet bevriest) op een stokkie :-)
En klaar is mijn vogelrestaurant. Laat die pietjes maar komen!!! 

Chocolademousse met mandarijn...

Ja, ik weet het... Slabakken is een negatieve eigenschap van me, een minpuntje naast toch ook wel vele positieve krachten, een vergeten iets van moeder natuur... Maar soit, van uitstel laat ik dan maar geen afstel komen en ik ga weer verder met bloggen.
Om het menuutje compleet te maken, rest me nog het dessert neer te pennen. Een nieuw experiment in de keuken: chocolademousse. Nee, heb ik echt nog nooit gemaakt, een gat in mijn Vlaamse-chocolade-cultuur? En dan direct een speciaal gevalleke: geen eieren, wel marshmallows!!! Dat zorgde al even voor een boodschappen-catastrofe en ja, ik beken: ik heb in de supermarkt iets gedaan wat niet mag... Een woordje uitleg kan het misschien een ietsjepietsje rechtvaardigen. Mijn receptje kwam (uiteraard) uit de Allerhande (hét kooktijdschrift van de Albert Heyn) en in Nederland zijn nou eenmaal sommige dingen iets meer voor de hand liggend als hier in Vlaanderen (en andersom, denk maar aan pindakaas, drop,...). Dus in het recept stond "125g mini-marshmallows" en daar ging ik naar op zoek in de Vlaamse GB. Euhm, zijn marshmallows nu echt die roze en wit gekleurde dingen die hier liggen? Lijkt me wel raar om roze spekjes in chocolademousse met mandarijn te doen, krijgt het dan niet ook een aardbeien smaakje? Dat moest ik toch uitsluiten, dus met de zak spekjes door de winkel tot een rustig hoekje, zakje open en proeven maar. Foei, foei, Lynn toch, dat doe je toch niet!!! Jawel, ik deed het wel... Sorry!!! Maar ik kon toch geen duidelijk onderscheid maken tussen het witte en het roze gedeelte van de spekjes. Dus besloot ik het er toch maar op te wagen en nam 2 zakken van die 2-kleurige spekjes mee naar huis. In het recept stond "mini" marshmallows, dus besloot ik de spekken maar in kleine stukjes te trekken. Een enorm plakkerig prutswerk, waar Amelie en ik wel een tijdje mee bezig zijn geweest. Tijdens dit geklieder, was Amelie zo slim om eens naar de ingredienten te kijken die vermeld stonden op de zak. Zo slim, die meid!!! En daar hadden we ons antwoord: roze en wit smaakt precies hetzelfde, want er zaten geen smaakstoffen in!!! Wat een kleurtje toch met je waarneming kan doen!!! Nog even vermelden dat het in stukjes trekken van de spekken een hoogst overbodig karwei was, want de spek moet daarna gesmolten worden en dat doet het ook wel als ze wat groter zijn :-(

Maar goed, we gaan verder... hier hetgeen je nodig hebt voor 6 personen:

• 250g chocolade (wij namen pure, maar dat mag gerust melkchocolade zijn)
• 125g mini-marshmallows (al vind ik die "mini" lichtjes overbodig)
• 25g boter
• 60ml mandarijnsap (fles)
• 350ml slagroom
• 4 mandarijnen (gepeld)

En dan doe je het volgende:

• Hak de chocolade grof en verwarm au bain-marie (in een kom boven kokend water) met de marshmallows, boter en het sap. Roer tot een glad en klontervrij mengsel en laat iets afkoelen. Het mag niet meer heet zijn, maar wel nog vloeibaar!
• Klop de slagroom lobbig (dit ben ik toch even moeten gaan opzoeken: het niet helemaal stijf laten worden van een vloeibaar mengsel of het niet helemaal stijf kloppen van slagroom).
• Klop het chocolademengsel erdoor en roer de mandarijnpartjes door de mousse. Hier heb ik het wel even anders gedaan. Omdat de partjes (naar mijn idee) toch naar de bodem zinken omdat het mengsel nog zo vloeibaar en de partjes toch behoorlijk zwaar, heb ik zo op voorhand al in het glas gedaan (of je kommetje) en hier gewoon het mengsel over gegoten. Je kan de mousse ook in 1 grote schaal maken, laat je gewoon gaan!
• Neem nog een extra manderijn in partjes om achteraf mee af te werken, of meng al ietsje minder door de mousse zodat je er een paar over houdt. 

Het was wel even bang afwachten of de mousse wel zou opstijven, maar toen we 's avonds klaar waren om het dessert te verorberen, bleek dit echt super goed gelukt te zijn. Het was een machtig dessert, maar enorm lekker! De zware mousse in combinatie met die frisse mandarijn, om je vingers (of je glas) bij af te likken!!!