Appelflappen en restjes-zoete-stengels

Morgen krijg ik bezoek van mijn allerliefste stiefzus en wat is er nu lekkerder bij ne warme choco dan een knapperige appelflap. Maar daar ik morgen echt geen tijd heb om ze nog te bakken (niet dat het zoveel tijd in beslag neemt hoor), doe ik dat vandaag.


Een super makkelijk lekker ding om te maken, echt een eitje! Snel klaar, relatief weinig gesmos en toch lekker, meer moet dat niet zijn, toch?


Het enige wat je nodig hebt is:

• 2 appels, geschild en in mini-blokjes (brunoise)
• flink wat kaneel (of iets minder als je dat niet zo graag hebt)
• 2 eetlepels rietsuiker (meer of minder mag ook, gewone suiker is ook geen probleem)
• een handjevol amandelschilfers, liefst even geroosterd in een pan zonder bakvet
• 10 vierkantjes bladerdeeg
• 1 of 2 losgeklopte eidooiers
• nog wat suiker

Verwarm je oven voor op 200 graden.

Doe de appel, amandelschilfers, rietsuiker en kaneel in een kom en meng goed door elkaar. Mijn bladerdeeg was vrij dik en moest nog wat uitgerold worden. Dat hangt natuurlijk een beetje af van welk merk en zo je hebt. Bij gebrek aan een deegroller, moest ik creatief zijn en heb ik het maar met een lege fles rum gedaan :-)

Neem een velletje bladerdeeg en leg in het midden een hoopje van het appel-mengsel. Bestrijk 2 randjes licht met het eigeel en vouw dicht. Druk de randen goed samen met een vork. Zorg dat het echt goed op elkaar zit, anders gaan ze tijdens het bakken helemaal open en loopt de
lekkere vulling eruit!

Doe dit 10 keer (ik heb het in 2 keer gedaan want ze hebben toch wat ruimte nodig op de bakplaat)

en leg ze op een velletje bakpapier op je bakplaat. Bestrijk ze goed met het eigeel en bestrooi rijkelijk met de suiker. Nu zijn ze al klaar voor de oven. Schuif de bakplaat in het midden van de oven en bak 20 à 25 minuten. Kijk af en toe of ze niet té bruin worden, maar laat toch lang genoeg in de oven, anders zal je bladerdeeg in het midden niet echt gaar zijn.

Als je het gevoel hebt dat ze lang genoeg hebben gebakken, dan haal ze er maar snel uit en leg ze op een rooster om af te koelen. Hierna heb ik mijn 2e lading de oven in geschoven.

Ja, ik moet toegeven dat ik er maar 9 stuks heb kunnen vullen met het appelmengsel! Ten eerste heb ik het laatste partje appel niet gebruikt maar aan de hond gegeven. Ze moet haar naam "Poubelle" toch waarmaken hé... En ik heb de flappen wel rijkelijk belegd, vind het wel lekker om flink wat appel te moeten verorberen.
Maar dat betekende dus dat ik nog 1 vierkantje bladerdeeg over had, natuurlijk reeds ontdooid en niet meer goed om in te vriezen dus. Wat moest ik daar nu weer mee??? Een kaasstengel wordt een beetje lastig als je alleen maar een plakje gouda voor op de boterham in huis hebt. Olijven heb ik ook niet meer in de kast staan. Euhm... Ja, dan wordt het een zoete stengel. Ga het gewoon eens proberen, we zien wel wat het geeft. Als het ook mislukt is dat nu ook weer geen ramp. Maar ik gooi dat laatste stukje niet zomaar weg!!!

Dus rolde ik het laatste vierkantje nog eens goed dun uit en sneed er reepjes van. Heb ze direct op een velletje bakpapier op een bakplaat gelegd en ingewreven met het losgeklopte eigeel. Dan maar een streepje honing op ieder reepje. Kan toch niet slecht zijn, neem ik aan! Flink wat amandelschilfers erover, was wel een gepruts om zoveel mogelijk OP de reepjes te krijgen in plaats
van ERNAAST. Nog wat suiker erover en hup, de oven in! Spannend!

Na 15 minuten vind ik de kleur wel prima en haal ik ze eruit. Het ruikt lekker en ziet er best wel smakelijk uit! Maar ik hou me in, zet mijn Nespresso apparaat aan, warm een beetje melk op, zet daar wat koffie bij en ga er eens rustig voor zitten.
Mmmmmmm, de flappen zijn lekker, maar die stengel... dat is pas een schot in de roos. Een heerlijk stokje voor bij de koffie! Knapperig, zoet en net groot (of klein) genoeg om als koekje door
te gaan. Dat vind ik nou weer leuk, zo'n ontdekking. Gewoon proberen, gewoon doen... Dat gaat heel vaak mis hoor, dat geef ik eerlijk toe! Maar deze keer niet, joepie!!!!!

Snelle pasta met scampi's, voor een doordeweekse werkdag

Marineren

En maar werken en werken... En dan kom je 's avonds thuis en moet je nog verder werken, want de magen moeten ook gevuld en liefst niet iedere
dag met "rommel" van de afhaal :-)
Ik kan niet ontkennen dat ik het me doordeweeks graag makkelijk maak. Mijn diepvries zit steeds vol met hulpmiddeltjes: romige aardappelpuree per portie, potjes heerlijke spaghettisaus, vulling voor de burrito's, zakjes peterselie, zakjes geraspte kaas, chili con carne, rundstartaartjes, sauciskes, gehakt, een pakje vissticks en een zak easy-peel scampi's. Afgezien van dat vlees en vis, alles zelf gemaakt uiteraard! In de voorraadkast nog wat rode kool, een rookworst, pasta, rijst, tomatenblokjes en boontjes en ik kan altijd wel iets in elkaar flansen voor een snelle, doch enigszins gezonde hap.

Vandaag werd dat pasta met scampi's en rucola. Zo makkelijk en zo lekker. Ik had nog een pakje verse pasta in de koelkast staan, dat koop ik enkel als het ergens in de promo is. Nu dus een aanbieding van de Appie, voor nen euro :-) Maar het gaat net zo makkelijk met gedroogde pasta hoor! Doe ik normaal ook, maar daar de houdbaarheidsdatum van de tagliatelle niet meer zo heel ver in het verschiet ligt, maak ik deze nu maar op. Het hele gerechtje is trouwens best budget-vriendelijk. Buiten de pasta, komt alles van Lidl. Daar hebben ze in het vriesvak easy-peel scampi's voor weinig geld. Daar is het darmkanaal al uitgehaald en ze zijn super makkelijk te pellen, net zoals de verpakking je vertelt!

Om deze blog ook maar doordeweeks kort te houden, even snel op een rijtje wat ik gebruikt heb:

• 18 gepelde scampi's (kijk gewoon even hoeveel je er eet en hoe groot ze zijn)
• 250g pasta (ik had dus verse tagliatelle)
• olijfolie
• peper en zout uit de molen
• chili-vlokken
• 1 rode peper, zaadjes en zaadlijsten verwijderd, in fijne reepjes geknipt
• 2 uien, in fijne halve ringen (ik had een witte en een rode)
• 1 teentje knoflook, fijngehakt
• flesje room (hoeveelheid hangt beetje van jezelf af)
• zakje rucola
• geraspte parmigiano 

En daarmee deed ik dit:

• Doe de scampi's met de uien, knoflook, geknipte peper, chilivlokken, peper en zout in een kommetje en overgiet met wat olijfolie. Laat dit een tijdje marineren. Je zou het ook de avond/ochtend van tevoren kunnen maken en dan een tijd laten staan in de koelkast.  Als je het liever iets minder pikant hebt, laat de peper of de vlokken dan gerust vallen hoor!
• Zet water op voor je pasta en kook deze (terwijl je je scampi's gaat bakken) gaar volgens de aanwijzing op de verpakking.
• Doe een klein beetje olijfolie in een pan en laat heet worden. Voeg de scampi's toe met alle ingrediënten die erbij zitten. Schraap het bakje maar goed uit :-) Bak ze onder goed roeren, gaar.
• Voeg net zoveel room toe, tot jij het gevoel hebt dat je genoeg saus hebt. Ik heb graag een flinke lepel saus bij mijn pasta, het lief net niet...
• Laat maar even doorkoken, kruid nog af met peper en eventueel zout en als je echt wil nog wat chilipoeder.
• Doe de pasta in een diep bord, bestrooi rijkelijk met rucola (geen paniek, ziet er gigantisch uit, maar slinkt door de warmte dadelijk tot een minuscuul hoopje), doe daar de scampi's met de saus over en strooi er wat parmigiano over. Klaar!

Laat het smaken en verlaag het tempo nu maar wat, want door het snelle koken zou je je bord wel eens heel snel leeg kunnen hebben ;-)

Zondag, zalig zuurvlees!

Wat doe je op een luie, regenachtige zondag als het lief weg is om tennisles te geven en je echt geen zin hebt om de deur uit te gaan? 

Juist ja, kokkerellen! 

Gelukkig had ik gister al rekening gehouden met dit scenario en heb ik alles wat ik vandaag nodig heb al in de (koel)kast liggen. 

Zuurvlees eet je uiteraard met frietjes, het lekkerste wat er is (vergeet de flinke lepel mayonaise niet!). Daar ik niet beschik over een frietketeltje en mijn dampkap zo slecht is in het wegzuigen van vieze geurtjes, begin ik er niet aan om deze zelf te bakken. Heb je die mogelijkheid wel, doe dat dan zeker, dat maakt het plaatje (en de smaak) helemaal af. Voor vanavond zullen frietjes van de frituur hier ook wel volstaan.

Natuurlijk ben ik gister ook bezig geweest met het opzoeken van receptjes en heb er weer een eigen verhaaltje van gemaakt. Ik heb al jaren recepten gespaard uit de "Allerhande", een gratis, maandelijks tijdschrift van de Albert Heijn, boordevol recepten en tips en meer van dat leuks. Hier haal ik dan ook veel inspiratie uit en dan wat speuren op het net. Maar dan die benamingen he! In Nederland noemen ze het een en ander toch net effe anders dan de Vlamingen. Op mijn boodschappenlijstje stond dus: 500g runderborst of riblappen. Moet eerlijk zeggen dat ik dat in de GB hier nog niet ben tegengekomen, een escalope daarentegen. Soit, daar ik toch in Sittard moest zijn, ben ik daar dan ook maar direct naar de Albert Heijn gegaan, kwestie van toch zeker met het juiste stuk vlees thuis te komen. Na 20min zoeken in de gigantische vleesafdeling daar, lag er helaas nog geen runderborst in mijn karretje, ook geen riblap. Ik ben echt een enorme leek op het gebied van vlees en hun benamingen en bereidingen, laat staan over welke "onderdelen" ze het steeds maar hebben. Vraag me niet waar de kotelet bij een varken zit of een runderlapje bij een os! En daar stond ik dan... Opeens zag ik iets handigs: mooie blokjes rundvlees, perfecte dobbelstenen. Fijn, hoef ik dat niet meer te doen! Op de verpakking stond: hachee vlees. Wat is dat nou weer??? Ja, ik weet het, ik ben geen "echte" Vlaamse, mijn roots liggen nog steeds in Nederland. Maar hachee vlees? Noumoe, nooit van gehoord joh! Het heerlijke idee dat ik thuis geen tijd meer moet steken in het snijden van het vlees (zoals jullie weten uit een vorige blog, doe ik dus alles in de keuken met mijn ouderwets mini-keukenmesje, dus je kunt mijn frustratie wel al voelen he), doet me besluiten om een gokje te wagen en ik koop gewoon 500g hachee vlees, hopla. 

Als ik na het winkelen een bezoekje breng aan mijn (nog steeds zeer Nederlandse en ook zeer culinair aangelegde) vader, kom ik erachter dat hachee een soort stoofgerecht is wat eigenlijk wel iets weg heeft van zuurvlees. Maar daar waar het zuurvlees eerder Limburgs is en met stroop en peperkoek, is hachee eerder Brabants en zonder stroop en peperkoek. Wat een opluchting, een goede gok, dat vlees!

Maar goed, nu is het zondag, ik heb de juiste ingrediënten en ik ben er klaar voor. Klein detail echter nog: als je tijd genoeg hebt, zet het vlees dan een dag vroeger in de marinade. Dat mag gerust een 24 tot zelfs 48u staan! Bij mij waren dat slechts 4u, maar ook dit is gelukt!!!

Dit heb je allemaal nodig:

• 500g runderborst/riblappen/hacheevlees in blokjes van 2-2cm

• 350g uien (ik heb een mix van witte en rode gebruikt) in fijne, halve ringen

• 3 blaadjes laurier

• 8 kruidnageltjes

• azijn

• water uit de kraan

• peper en zout uit de molen

• een halve pot stroop

• 3 flinke plakken peperkoek/ontbijtkoek/gemberkoek (let op dat je niet die neemt met de dikke suikerklonten aan de zijkant, of snij er die dan even af!)
  

En aan de slag:

• Neem een kom/pot/bak die je goed kunt afsluiten en doe het vlees erin. Voeg de uien toe, laurier en kruidnagels en kruid flink af met peper en zout. Maak dan een mengsel van half azijn en half water en overgiet het vlees tot alles goed onder staat. Dek goed af. Dit is je marinade en laat dit in de koelkast maar lekker trekken. Bij mij was dit een uurtje of 4, maar dit mag tot 48u blijven staan.

• Na al die uurtjes ruikt de koelkast erg naar uien, maar dat weegt niet op tegen de geur die
  
  
  er weldra door je keuken trekt :-) Haal het vlees er maar uit en giet af. Let op: bewaar je marinade, die hebben we nog nodig! Ik heb een keteltje genomen en er een vergiet in gehangen, vlees erin gekieperd en de marinade opgevangen in het keteltje. Dit heb ik met een pollepel bij mijn vuur gezet, zo is het straks makkelijk om steeds wat vocht toe te voegen tijdens het pruttelen van het vlees.
  

• Nu even prutsen, maar vis je vlees tussen de uien en kruidnageltjes en laurier uit en dep het goed droog. Een flinke klont boter in een pan met dikke bodem en laat maar goed heet worden.

• Bak het vlees goed aan in de hete boter en kruid nog eens met peper en zout. Ondertussen vis je ook de kruidnageltjes en laurier tussen de uien uit. Hou ze apart als je deze wil gebruiken in het vlees of gooi weg als je dadelijk nieuwe wil toevoegen.

• Als het vlees goed is aangebakken, voeg je de uien ook toe. Als deze even hebben meegebakken, voeg je er maar al 2 flinke eetlepels stroop aan toe. Schoon kleurke nu :-)

• Blus met de marinade tot het vlees net onder staat en voeg je laurier en kruidnageltjes weer toe. 

• Nu is het wachten en wachten en wachten... Laat op een zacht vuurtje zeker 2,5u pruttelen! Je vlees moet uiteindelijk helemaal uit elkaar vallen, het moet echt draadjesvlees worden en dat duurt wel even!

• Uiteraard ga je tussendoor een paar keer roeren en voeg je zo nodig nog wat van je marinade toe (deze heb ik zelf wel wat aangelengd met water, omdat ik het persoonlijk al zuur genoeg vond, maar dat is een persoonlijke keuze). Ook voeg ik regelmatig een flinke eetlepel stroop toe om het zure van de azijn wat te temperen. Je mag uiteraard ook wat suiker toevoegen als je het nog te zuur vindt!

• Na 2,5u roeren en proeven en toevoegen en wachten, is het dan tijd voor de peperkoek.
  
  
  Die gaat de saus nog wat binden en geeft nog een zoetere, typische smaak aan je zuurvlees. Snijd de peperkoek wel in hele kleine blokjes, anders lost hij maar erg moeizaam op! Voeg maar toe en laat nog eens 20min zachtjes pruttelen tot de peperkoek is opgelost en voor jouw gevoel de smaken helemaal goed zitten.
  

• Stuur ondertussen je lief, kotgenoot, echtgenoot of buur naar de frituur voor een portie Vlaamse frietjes zodat hij/zij weer terug is tegen de tijd dat het Nederlands/Limburgs zuurvlees echt op punt is. Een lekkere klodder mayonaise erbij en smikkelen maar!
  

 

Ik moet zeggen dat ik het jammer vind dat er zo lang "werk" (eerder wachten) aan is, je moet toch steeds blijven opletten en roeren en bijvoegen. Maar tjonge, het loont wel. Zo lekker!!! Er is wel 1 ding dat ik volgende keer anders zou doen en dat is dat ik nog meer uien zou gebruiken. Volgens mij kan een verhouding van 500g vlees en 500g uien best. Het is niet per se nodig, maar ik hou wel van een uitje :-)

Gaan jullie het ook eens proberen? 

Liefs

X

Mandarijnen-cake reinvented

Het is weer zondag, tijd om te knoeien in mijn keuken dus!
Vandaag een project waar ik toch maar voor naar de supermarkt ben gegaan, maar hierover meer in een ander verhaal/post :-) Maar tijdens dat bezoekje aan de supermarkt (heerlijk trouwens, naar de Albert Heijn in Sittard, zo'n grote winkel waar ze zoooooveel lekkere dingetjes hebben, moet me iedere keer weer serieus inhouden om niet 3 karren vol te laden!), lagen er direct bij de ingang al mandarijnen. En ja hoor, ze riepen me weer toe: "neem mij, neem mij, ik ben zo lekker!". Vitaminen kun je nooit genoeg in huis hebben, maar heel eerlijk: ik wil die mandarijnen-cake, waar ik eerder over schreef, toch verbeteren. Hij was lekker hoor, daar niet van, maar ik miste de smaak van de mandarijn toch een beetje.
Vandaag dus poging nummer twee. Veel heb ik niet veranderd aan het recept, alleen had ik net niet genoeg boter, maar dat lijkt me niet zo'n probleem. En dan de hoeveelheid mandarijn, die heb ik uiteraard flink opgedreven. Nu ben ik niet zo'n bakwonder en ik weet ontzettend weinig van de verhoudingen en van die dingen. Vandaar dat ik nu ook weer niet teveel in 1 keer wil veranderen, kwestie van dadelijk niet een haast vloeibare cake uit de oven te moeten halen. Want eigenlijk wilde ik er nog wel een lading mandarijnensap bij doen, maar ik durfde niet.
Och ja, eerst eens zien (allez, proeven) hoe deze eruit zal komen!

Dit keer heb ik het volgende gebruikt:

• 180g zachte, goede boter
• 170g fijne suiker
• 3 eieren 
• 285g zelfrijzende bloem
• zeste van 2 mandarijnen
• sap van 3 flinke mandarijnen
• 2el fijne suiker

En daar deed ik het volgende mee:

• Verwarm de oven voor op 175 graden.
•  Klop de suiker en de boter tot een romige massa en doe er de zeste bij.
• Klop er 1 voor 1 de eieren door.
• Mix de bloem erdoor en voeg het sap toe.
• Doe het goedje in de bakvorm, strooi er 2el suiker over en zit in het midden van de oven.
• Controleer na 45min met een satéprikker of die er droog uit komt. Zo ja, de cake mag eruit! Zo nee, nog even geduld!
• Laat de cake eerst nog even afkoelen in de vorm vooraleer hem eruit te halen en laat dan maar verder afkoelen.

Mijn cake is ondertussen uit de oven en staat af te koelen op een roostertje. Ben echt benieuwd hoe hij dit keer geworden is!!!
Maar ik ga nu eerst genieten van een kommetje pasta die mijn papa gister maakte. Ongelooflijk lekker met kip, venkel, prei, boursin en room...Mmmmm, dank je papa!!! ;-)

Snelle chili uit de vooraadkast

En het opruimen gaat verder. Een pakje brood-bloem is niet het enige wat ik achter in de kast vind. Zo staan er nog een hoop blikken bonen en het eerste wat me te binnen schiet is chili con carne. Past ook precies bij het seizoen en smaakt toch zo lekker met een goed stuk brood erbij.
Als ik verder ga zoeken naar ingrediënten die hiervoor toch wel echt nodig zijn, hoop ik van harte dat ik niet naar de winkel hoef om iets bij te halen. Dat is nou net weer niet de bedoeling van mijn grote opruiming!
Stiekem moet ik wel weer even terug denken aan de chili die ik laatst at. Dat was het laatste bakje dat ik nog in de diepvries had, het allerlaatste bakje chili van mijn oom Angelo, het laatste bakje van de lekkerste chili die ik ooit heb gegeten!!! Hij maakt al jaren dezelfde, maar hij is zoooooo lekker, ik kan er mijn vinger niet opleggen wat 'm zo lekker maakt, hij wil het me ook niet vertellen, helaas! Ik weet nu al dat de mijne nooit zo zal worden, kan ook niet en misschien ook maar goed. Zo blijf ik ongelooflijk genieten als ik nog eens een bakkie van de zijne kan verorberen.

Naar de supermarkt hoef ik niet meer. Alles wat ik nodig heb, heb ik kunnen vinden. Mijn diepvries bevat toch altijd wel leuke verrassingen, heerlijk! De paprika, peper, verse peterselie, erwtjes en het gehakt heb ik er toch nog gevonden. De kast bood me dan weer bonen, tomatenblokjes en mais aan. Veel meer heb je niet nodig!
Dit is wat ik bij elkaar sprokkelde:

• 500g gehakt (half-om-half)
• 2 blikjes tomatenblokjes (à 400g)
• 1 blik bruine bonen (à 800g)
• 2 blikken kidney bonen (à 400g)
• 1 blik mais (à 300g)
• 200g erwtjes
• 2 paprika's (had nog een zakje reeds gesneden stukjes in de diepvries, 3 kleuren ook nog)
• 1 grote rode peper
• verse peterselie
• 2 uien (ik had nog een rode ui en een vrij grote sjalot)
• 3 tenen knoflook
• 2 rundsbouillonblokjes
• peper en zout uit de molen
• paprikapoeder
• 4 gedroogde chili-pepertjes
• een flinke streep harissa
• water uit de kraan
• klontje boter

Na de zoektocht, is het dan eindelijk tijd om eraan te beginnen. Zo maak ik een chili uit de voorraadkast:

• Doe het klontje boter in een ruime pan, zet het vuur aan en wacht tot de boter heet genoeg is.
• Doe de fijngesneden ui, de verknipte peper en de look in de pan en fruit goed aan. Ja, een verknipte peper, dat lees je goed! Niets zo handig als je peper in 2 te snijden in de lengte, de zaadjes te verwijderen en dan gewoon fijne reepjes te knippen met de keukenschaar.
• Dan het gehakt erbij en rul bakken (= al roerend bakken tot het gaar is en helemaal uit elkaar valt). Kruid al flink met peper en wat zout.
• De paprika in blokjes erbij, wat paprikapoeder, de 4 gedroogde chili's en flink roeren maar.
• Dan de 2 blikken tomatenblokjes en een half blikje water. Ik vul meestal 1 blikje met water uit de kraan en giet het dan over in het tweede blikje. Zo heb je toch alle "tomatenrestjes" uit je blik en maken de blikjes tenminste mijn PMD-bak niet zo vies en rood. Gooi trouwens het overblijvende half blikje water niet meteen weg, je hebt het misschien nog nodig!
• Tenslotte de bouillonblokjes en de erwtjes er nog bij, even roeren en laat dit maar rustig pruttelen. Als je snel wilt zijn (zoals ik vandaag), is 10-15 minuten al genoeg hoor. Als je wat meer tijd hebt, mag je het gerust wat langer laten duren, maakt het alleen maar lekkerder.
• Nu is het tijd voor de bonen en de mais. Die heb ik samen in een vergiet gedaan en flink afgespoeld met koud water. In die blikjes zitten toch altijd veel bijgevoegde stoffen en zeker zout. Het is misschien een kronkeltje in mijn hoofd, maar ik spoel die altijd zoveel mogelijk weg. Kwestie van een tikje minder van die "troep" door mijn eten te mengen.
  De bonen en mais doe ik er pas op het laatste moment bij, want ze hoeven enkel op te warmen. Als je ze laat koken, koken ze gewoon kapot! En nu doe ik er ook het resterende halve blikje water bij, zodat alles toch zo goed als onder staat. Ik hou persoonlijk wel van wat "vocht" in de chili, zo heerlijk om je brood in te soppen! Maar voor wie liever een vaste variant heeft, laat gerust het water weg, het is echt niet noodzakelijk.

's Avonds warm ik simpelweg de chili eventjes op, tot net tegen de kook. Een flink stuk vals-speel-brood met goede boter erbij en hopla: een stevige, pittige maaltijd voor een koude, grijze avond. Hartverwarmend (en tongprikkelend), dus geniet!

Vers vals-speel-brood

Mijn voorraadkast puilt uit, mijn diepvries zit overvol en zelfs de kleine opslagplaats in de berging roept gewoon om een opfrisbeurt. De data op verschillende verpakkingen komen akelig dichtbij (of liggen zelfs al in het verleden) en al die nieuwe, lekkere dingen in de winkel kan ik simpelweg niet meer kopen omdat ik niet meer weet waar ze te stockeren.
Tijd om aan de slag te gaan en op te ruimen. Geen lente-schoonmaak, maar een pré-winter-voorraadkast-opruim! Ik heb me voorgenomen dat ik alles, ja alles, ga opgebruiken uit de kast en de diepvries. Er gaan alleen nog verse gerechten de diepvries in en uiteraard voorzien van een datum, zodat ik ook nog weet wat "oud" en wat "nieuw" is. En ik heb er zin in :-)

Bij het opruimen vind ik opeens, helemaal achteraan in de kast, een kilo bloem om brood te maken. Ik herinner me dat ik dat ooit eens gekocht heb, met het idee dat ik ook snel eens een broodmachine zou aanschaffen. De broodmachine is er (helaas) nog altijd niet, maar de bloem nog wel. Daar moet ik iets mee, kan dat niet zomaar weggooien en de gedachte aan de geur van vers gebakken brood in mijn appartementje, daar krijg ik direct een goed humeur van. Het pakje beschrijft precies hoe je een broodje moet bakken, met zo'n machine, die ik dus nu niet heb. Maar hey, who needs a machine? I can do this!

Ik doe de bloem in een kom, doe er de aangegeven hoeveelheid water bij en neem mijn mixer met de deeghaken. Even flink kneden, een doek erover en een half uurtje laten rusten. Als ik 30min later de doek van mijn kommetje haal, is er niks veranderd. Het is niet omhoog gekomen, ik zie enkel een plompe hoop met een licht aangekoekt laagje. Komt dit nog wel goed? Een broodvorm heb ik niet, dus leg ik een vel bakpapier op de bakplaat en vet een bakring flink in. Die op de plaat, de logge homp erin, doek er nog eens over en nog eens een half uurtje geduld uitoefenen. Ondertussen laat ik ook mijn oven voorverwarmen op 200 graden en zet er een vuurvast kommetje met water in. Ik heb ooit ergens gelezen dat dat trucje zou helpen bij het rijzen van het brood. Of het ook daadwerkelijk zo is, dat weet ik (nog) niet.
Als 30min later de kookwekker tringelt, haal ik de doek er weer af en zie ik... totaal geen verandering. De homp ligt er nog steeds hetzelfde bij en ik moet bekennen dat de aanblik hiervan me niet echt happy maakt! Zo grauw en onaantrekkelijk, maar mijn oven gaat misschien nog een wonder verrichten. Ik schuif het brood de oven in, op de onderste stand en draai mijn wekkertje op 50 minuten.

Mislukt vals-speel-brood

-Tik, tik, tik, tik, tik,.... ik ruik het ondertussen wel! Heerlijk, zo mag het wel winter worden, maar dan blijf ik wel lekker binnen. En dan, 50min later, kan ik het resultaat dan eindelijk aanschouwen. Maar dat valt vies tegen... Het is nauwelijks gerezen, is haast plat en ook wel een tikje te hard gebakken. Hèhè, wat een tegenvaller! Maar dan heb ik het wel enkel over het uitzicht, het uiterlijk van mijn gebakken broodje. De smaak blijkt namelijk wel goed te zitten. Het is een vast, zwaar brood met een krokante korst en eerlijk, er is niet mis mee! Alleen is het zo klein, erg onhandig om hier de boterhammen voor het lief mee te smeren.-


Opgeven, daar doe ik niet aan mee, poging nummer 2 dus! 

Weer een lading bloem in de kom, water toevoegen en kneden maar. Dit keer kneed ik het ruim 5 minuten, want ik zag laatst op een van de vele kookprogramma's op televisie dat het kneden ervoor zorgt dat er zich lucht in het deeg binnen werkt, dat dat de gluten activeert of iets van dien aard en dat het er dus voor zorgt dat het brood goed zal rijzen. Zo gezegd, zo gedaan, nadat mijn mixer zich in de hitte heeft gewerkt leg ik weer een doek over de kom en deze keer zet in het deeg in de badkamer. Hier is de vloerverwarming het warmst en ik zet de kom uiteraard ook nog eens naast de extra radiator die daar hangt. Zal toch wel warm genoeg zijn, niet?
Een half uur later volgt dan een lichte teleurstelling... het is niet gerezen en er ligt weer zo'n licht aangekoekt laagje op. Dus neem ik het nog even lichtjes onderhanden met mijn handen en leg het in de hierboven beschreven bakring op de bakplaat. Doek erover en weer naar de badkamer. Nu kom ik er natuurlijk achter dat die extra radiator in de badkamer helemaal niet aanstaat (is ook echt nergens voor nodig want die vloerverwarming werkt prima en is meer dan genoeg in die kleine ruimte). Aanzetten doe ik nu niet meer, de vloerverwarming moet zijn werk maar doen!
Dit keer wacht ik 45 minuten vooraleer ik terug ga en jawel, dat heeft geloond. Bij het binnenkomen, zie ik de handdoek al bol staan, joepieeeee! Het is mooi omhoog gekomen en ziet er direct al smaakvoller uit. Snel de oven in (op 200gr en toch ook met mijn kommetje water) en de kookwekker weer op 50 minuten. Spannend!

Gelukt vals-speel-brood!!!

-Tik, tik, tik, tik, tik,.... ik ruik het ondertussen wel! Heerlijk, zo mag het wel winter worden, maar dan blijf ik wel lekker binnen. En dan, 50min later, kan ik het resultaat dan eindelijk aanschouwen. En dat valt niet tegen... Het is prachtig gerezen, staat mooi bol en ook wel net hard genoeg hard gebakken. Hèhè, wat een meevaller! Maar dan heb ik het wel enkel over het uitzicht, het uiterlijk van mijn gebakken broodje. De smaak blijkt namelijk super goed te zitten. Het is een vast, doch ook luchtig brood met een krokante korst en eerlijk, er is niet mis mee! Het is ook niet zo klein, erg handig om hier de boterhammen voor het lief mee te smeren.-

Er zit nog een beetje bloem in het pakje, maar dat zal eind deze week ook wel worden opgebruikt! Want dit brood is heerlijk!!! Ben blij dat mijn verse vals-speel-brood gelukt is.
Ja, zeg nu zelf, vals spelen is toch toegelaten af en toe, hé? In de keuken welteverstaan!

Bomvolle erwtensoep!

De beslissing is gevallen, vandaag maak ik erwtensoep! Ik heb zin in een dampende kom dikke, groene, gezonde, smaakvolle snert met een lekker stuk rookworst erin... Dus zoek ik eerst welke recepten voor deze soep ik nog heb en ik vind er drie. Een vrij traditioneel recept, eentje met chorizo en kikkererwten en eentje met heel veel groenten. En jawel hoor, hieruit haal ik gewoon de dingen die ik het lekkerste vind en ik maak er mijn eigen versie van, simpel toch. Mijn lijstje is klaar, ik weet wat me te doen staat, maar eerst eens even kijken wat ik nog in huis heb. Een winterpeen kan ik wel vervangen door de 5 wortels die nog in de koelkast verdoken liggen, de 2 uien mogen vast wel vervangen worden door een witte en een rode (kan er mij eigenlijk iemand vertellen waarom ze die "rode" ui noemen? Die dingen zijn toch zo paars als de cape van de paus???), look ligt in het daarvoor bestemde bakje, bouillonblokjes, laurier en peper/zout zullen vast wel in mijn kruidenkastje staan en ik weet zeker dat ik in de diepvries nog verse peterselie en een rode peper verstopt heb zitten. Vorige week heb ik in de Albert Heijn nog 2 rookworsten gekocht, die zullen vast nog in de kast liggen en water komt hier vanzelfsprekend gewoon uit de kraan.
Op naar de supermarkt voor een paar ontbrekende ingrediënten en dan kan het kokkerellen weer lekker beginnen!
En dit is wat ik uiteindelijk allemaal bij elkaar gesprokkeld heb:

De ingrediënten

• 500g spliterwten
• 3 blaadjes laurier (kleintjes)
• 1 teentje knoflook
• 1 varkensspiering (ong. 200g)
• 2 speksneden (ong. 120g)
• 3 bouillonblokjes
• peper en zout uit de molen
• peterselie
• 1 stronk prei
• 1/2 bussel selder
• 1 hele grote aardappel
• 1 rode peper
• 5 wortelen
• 2 uien
• 250g tuinerwten

Ja, zoals je misschien is opgevallen, ontbreekt de rookworst. Vandaag was ik weer mijn eigen duffe zelve... Zo overtuigd dat ik vorige week rookworst had gekocht, kwam ik er dus achter (nadat ik naar de supermarkt was geweest uiteraard) dat ik geen worst, maar
zuurkool had gekocht. Voor bij een lekkere rookworst... Verdorie!!! Och ja, dan maar zonder. Ik haal er morgen wel eentje, dan is die soep meestal ook lekkerder, na een nachtje trekken. Maar als je zelf met dit recept aan de slag gaat, raad ik je toch aan om deze worst wel direct in je karretje te gooien als je de boodschappen doet. Kan toch niet, snert zonder rookworst???

De eerste lading op 't vuur

Maar soit, alles ligt klaar en ik begin er aan. De spliterwten was je best eerst heel goed af (doe niet zoals mij, ik kieperde ze direct in de pan, met bouillonblikjes en vlees erbij, toen pas het water, maar dat zag er maar vies uit zodat ik alles weer eruit moest halen om de spliterwten dan te kunnen wassen). Doe ze in een heel ruime pan en voeg er 2l water, de 3 bouillonblokjes, laurierblaadjes, knoflook, peterselie, spek, spiering en wat peper aan toe. Breng aan de kook en laat dit maar rustig een goed half uur pruttelen.

Ondertussen gaan we geen koffie drinken, nee nee, we gaan de groenten snijden! Snij de prei in halve

De groentjes

ringen en was goed af. De selder in dunne schijfjes en was goed af (bewaar wat van de frisse groene blaadjes voor de garnering). De wortel in halve plakjes, de ui in fijne stukjes, de aardappel in dobbelsteentjes, de peper ontdoe je van de zaadjes en snij je ook maar in dunne reepjes en de tuinerwten hou je zeker nog apart. Wat een gepruts, zeker als je weet dat ik nog steeds alles doe in de keuken met die hele kleine keukenmesjes. Nu weet ik wel wat ik me voor kerstmis wens: een scherp en iets groter groente-mes! Wat zou dat handig zijn... Maar zo gaat ook en alles ligt klaar. Als de kookwekker aangeeft dat het goedje al een half uur staat te koken, doe ik er de groenten bij en nog een half litertje water. Kwestie van alles toch onder water te zetten. Breng weer aan de kook en laat op een klein

Pruttelen maar!

vuurtje nog zeker 45min koken.
Tijd om de ravage die ik in de keuken heb achtergelaten weer op te ruimen. Het aanrecht komt langzaam weer tevoorschijn, de vloer veeg ik ook maar even schoon en de afwas neem ik dan ook nog maar onder handen. Vergeet niet om af en toe in de soep te roeren, anders koekt hij ontzettend aan en dat willen we niet!
Als je roert en je ziet de soep, denk dan vooral niet: "hey, die is niet groen". Dat komt nog! Hoe langer je 'm laat koken, hoe meer de spliterwten uit elkaar vallen en haast oplossen en dan wordt ie wel groen. Ook dan gaat de soep pas echt binden.

Na 45min met die heerlijke geur in je neusgaten en het water in de mond, mogen de tuinerwten er ook bij. Als je ziet dat de spliterwten echter nog niet goed uit elkaar vallen, dan wacht je hier best nog even mee. Hoe langer je de soep laat koken, hoe lekkerder hij wordt. Maar de tuinerwten zijn toch erg lekker als die nog een beetje bite hebben. Ik heb er nog zo'n 300ml water bij gedaan omdat ik de erwtensoep net ietsje te dik vond, maar dat ik een kwestie van persoonlijke voorkeur. Goed afkruiden met peper en zout, een snufje cayennepeper voor de liefhebber van het tongenprikkelend pikant en vergeet niet het vlees eruit te vissen. Mijn spiering is goed van het bot gevallen en hier en daar drijven kleine stukjes vlees in de soep. Van mij mogen die daar lekker blijven, maar de grote stukken haal ik eruit. Ook het spek haal ik er weer uit. Na al die tijd koken, heeft het vlees de meeste smaak afgegeven en ik hou ook niet zo van die brokken in de soep. Wie dat wel graag heeft, kan het vlees in kleine stukjes snijden en het weer toevoegen. En vergeet ook niet je rookworst toe te voegen op het einde. Die hoeft enkel even op te warmen in de soep, dus zo klaar!

Ziet er niet zo smakelijk uit in die pan...

Neem een flinke kom, vul die met de snert, strooi er enkele blaadjes van het seldergroen over en eet smakelijk!!!

Maar zo wel!

Wijsheid uit Spanje

Zit toch een waarheid in :-)

Een inspiratievolle zondagochtend

Poubelle aan mijn voeten

 Zondagmorgen... relaxen, een grote kop koffie, de hond aan mijn voeten, de zon die door de ramen echt wel te pruimen is (helaas maakt dat wel dat ik met mijn neus keihard op het feit wordt gedrukt, dat ik mijn ramen al zeer geruime tijd niet gewassen heb omdat ik dat klusje nu eenmaal hartsgrondig haat!) en eindelijk tijd om mijn recepten-plakboek te updaten!

Het is geen hightech, fraai of erg bijzonder boek hoor. Gewoon een spiraalschrift met 3 onderverdelingen waarin ik de recepten plak die ik hier en daar tegenkom, uitscheur, meeneem uit de wachtzaal van de tandarts of vind in een van de vele boekjes uit de supermarkt. Een hoofdstuk met voorgerechten, soepen en hapjes, eentje met hoofdgerechten, sauzen en bijgerechten en een laatste met nagerechten, baksels en drankjes. Meestal stop ik mijn scheursels er gewoon in tot er een moment komt dat het schrift haast uit z'n voegen barst van het overtollig papier en er langs alle kanten stukjes uitsteken. Dan moet ik iets doen, dan gaat de schaar erin, worden de recepten netjes uitgeknipt en vakkundig onder het juiste hoofdstuk geplakt. En zo groeit dat schrift... Eerlijk gezegd heb ik er nog niet zoveel uit klaar gemaakt, maar ik haal er wel vaker wat inspiratie. Een stukje van het ene recept, samen met een stukje van een ander en daar een beetje van mezelf bij en dat resulteert dan meestal wel in iets eetbaars. Er zitten wel nog veel receptjes tussen die ik eigenlijk, stiekem, ooit eens wil klaarmaken. Maar dan kost het teveel tijd, zijn de ingrediënten wel erg moeilijk te vinden, ben ik bang om een taart met zoveel laagjes in elkaar te flansen of ontbreekt het me gewoon aan moed om dat ellenlange recept aan te vatten. Dus bekijk ik vanochtend nog eens en sla de bladzijden snel weer om, wie weet komt het er ooit nog wel van.

Mijn recepten-plakboek...

En natuurlijk doe ik dan tijdens mijn plak- en knipwerk weer een hoop inspiratie op. Jeetje, wat wil ik nog veel proberen! Maar als de zon opeens plaats maakt voor een regenbui, weet ik precies wat ik vanmiddag ga maken: erwtensoep! Heerlijk toch, zo'n dampende kom dikke, geurige, goed gevulde snert... Eens even kijken of ik daar ook nog een receptje voor heb, wat ik onderhanden kan nemen en wat persoonlijker kan maken.
En wat doen jullie op zo'n zondag als vandaag?

Een verzonnen mandarijnen-cake

Ja, het is weer de tijd van het jaar... mandarijntjes, clementines, de oranje zuidvrucht. Heerlijk, schattig, sappig en gezond. Maar ken je dat: de aanbiedingen vliegen je om de oren, een grote zak hier, een heel kistje daar. En daar trapt den deze natuurlijk altijd weer in! Met als gevolg dat ik thuis kom met 3kg mandarijnen (en wij zijn maar met 2) waarvan er bij openen van de zak als zeker 7 van die mooie oranje balletjes al zo zacht zijn dat ze zelfs zonder knijpen open barsten. Verdorie, zo'n zonde!
En vandaag was het dan weer zover. Ze riepen naar me in de winkel: "koop mij, wij zijn zo lekker en vooral zo gezond!". Ik hoorde ze echt... Dus hup, weer zo'n groot net in mijn kar, na een uitgebreide duw- en knijp-ronde welteverstaan, om ervoor te zorgen dat ik toch wel het beste netje van de hele winkel mee naar huis nam. Maar eenmaal thuis, bij het zorgvuldig overdragen van de mandarijnen van het netje naar de fruitschaal, ontdekte ik toch dat er weer 3 mandarijntjes wel aan een hele snelle hap toe waren. En laat ik daar nou net vandaag geen zin in hebben...Op zoek naar een oplossing, koken met die dingen!

Vanmiddag was ik even op bezoek bij mijn mama en stiefpapa. Daar werd er de zoveelste cake in de oven geschoven en ik moet zeggen dat dat idee dus al de hele dag in mijn hoofd zit. Dus dat wordt het: mandarijnen-cake! Maar laat ik nou uitgerekend hiervan geen recept hebben en ook niet zo direct vinden op het wereldwijde web. De mandarijnen-amandel-cake van Nigella staat zowat op elke pagina, maar laat ik nou net geen 250g gemalen amandelen in huis hebben en eerlijk... ook echt geen zin om 2u lang mandarijnen te staan koken! Ook moet ik toegeven dat het idee van die mandarijnen in zijn geheel 2u te koken en dan (ja, in zijn geheel) in de blender te mixen, mij niet direct aanspreekt.
Een ander recept (zonder die puree dus) vond ik niet en dat vond ik echt niet leuk! Dus daar gaan we: wangle en tangle met het recept van citroencake totdat we een receptje hebben van mandarijnen-cake, lekker puh!!!

En zeg nou eerlijk: mandarijnen behoren toch ook gewoon tot de citrusvruchten, dus als ik de citroen vervang door een mandarijn, kan dat toch zo slecht niet zijn? Maar als je "citroen-cake" ingeeft op google, word je overspoelt door receptjes en natuurlijk kan ik dan weer niet kiezen. Och ja, dan kies is niet en voeg ik gewoon wat dingen samen die me wel iets lijken. En dit is waarmee ik het ga proberen:

•  200g boter (liefst op kamertemperatuur, dat werkt wat makkelijker)
• 170g fijne suiker
• 3 eieren
• 200g zelfrijzende bloem
• 85g bloem
• zeste van 1 mandarijn
• sap van 2 mandarijnen
• 2el fijne suiker
• boter + bloem voor het invetten van de vorm

De gekneusde zeste

Deze ingrediënten ga ik me eerst maar eens bij elkaar zoeken en wat blijkt: ik heb nog precies genoeg boter en er mag ook geen eitje kapot vallen, want dan heb ik geen mandarijntjes-cake vanavond! Bij het raspen van de zeste ging het echter weer heerlijk mis, een echte knoeiboel zoals het Lynn behoort. Ik heb enkel zo'n grote rasp, je kent ze wel: de "Idealisk" van Ikea. Nou, zo idealisk was 'm niet! De zeste hing overal in de rasp, maar ik kreeg 'm er niet meer uit zonder ook mijn eigen velletje te raspen. Jammer, maar ja, dan doe ik het wel met een beetje minder schilletjes en zal ik extra hard knijpen om er wat meer sap uit te krijgen!!!


 
En dit is hoe ik het ga fabriceren:

• Verwarm je over voor op 175 graden.
• Klop de suiker en de boter tot een romige massa en doe er de zeste bij.
• Klop er (1 voor 1) de eieren door.
• Roer de bloem erdoor (ik moest hier wel serieus roeren!).
• Voeg het sap toe.
• Beboter je bakblik en bestrooi met wat bloem (tenzij je een siliconen vorm gebruikt uiteraard).
• Doe het goedje in de vorm, strooi er de 2el suiker over en zet voor een uurtje in de oven.
• Controleer na 45min eens met een breinaald of een satéprikker of deze er droog uitkomt: zo ja, haal de cake er dan maar uit. Zo nee, laat dan nog maar even staan.
• Laat de cake afkoelen in het bakblik alvorens hem eruit te halen! 

Wangle/tangle in my kitchen!

Let's do this!

Klaar voor de oven...

Zo gezegd, zo gedaan... Maar wat was het een dikke brij: een zware, logge homp! Moet eerlijk bekennen dat ik die cake niet echt met een gerust hart in de over heb geschoven. Maar ik heb wel een kleine training van de armspieren gehad, want die bloem erdoor spatelen was niet bepaald een vlot werkje. Na 45min was mijn satéstokje toch nog erg nat, dus ik heb hem er vlot 60 minuten in laten staan. Eigenlijk mocht hij nog wel wat meer kleur hebben, maar ik hou wel van een sappige, niet "helemaal" gare cake, dus eruit ermee. Helaas is hij niet zo goed omhoog gekomen, maar hij ziet er niet slecht uit. Daar staat ie dan, mijn zelf verzonnen mandarijnen-cake, lekker af te koelen in zijn blikje. Lekker ruiken doet ie absoluut en of die ook zo smaakt, dat vertel ik jullie zo wel!

Mandarijnen-cake in zijn blikkie.

En dan, taste-test! De cake ziet er toch wel mooi uit, ruikt lekker en als ik 'm aansnijd heeft hij een heerlijk, fijn krokant laagje (door de suiker). Hij is mooi compact, zacht, goed gaar en nog een klein beetje warm... mmmm. En ja hoor, hij smaakt zeker lekker! Beetje "vettig" door de hoeveelheid boter uiteraard, niet zo zoet als ik gedacht had (want gebruik normaal wat minder suiker), een mooie kleur... Ik mis maar 1 ding: de mandarijnensmaak! Die is er wel, maar iets te ver weg, naar mijn mening. Je proeft zeker mandarijn, dat kan ik niet ontkennen. Het is subtiel aanwezig, niet overheersend. En misschien is dat ook maar goed, want teveel is ook niet te pruimen natuurlijk. Toch mag het voor mij een tikkeltje meer zijn. Moet er wel bij zeggen dat ik nu enkel het eerste stukje geproefd heb, dus het stuk met de krokante korst aan de zijkant, het welbekende kontje. Als ik morgen een "echt" stuk ga eten en ik ontdek meer mandarijn-aroma, dan zal ik jullie dat absoluut laten weten, want daar ging het nou toch net om, niet?

Op de rooster gelegd...

En (gedeeltelijk) goedgekeurd!